bez tytułu

nie przepychają się nie narzekają nie obmawiają
dumnie ścielą nieprzypadkowe wzgórze
cierpią kiedy jakiś osobnik niechcący poruszy
nie daj boże przydepcze świeżą gałązkę nadziei
w oddali szmer popradzkiej rzeki
na tratwie przygarbiony niewidzialny staruch
niczym zjawa z poprzedniej przestarzałej edycji
chce dosięgnąć dotknąć wrzosowatej śmierci
madonna w kapliczce na fioletowym wzniesieniu
bez okularów bez sztucznych makijaży
ze łzami w oczach łapie ziarno szlachetnej wiary
oby tylko na zły grunt nie spadło
a może lepiej niech spadnie
przecież ci co w górę patrzą piją z jednego kielicha
przepaść im nieobca i krew wrzosowego brata
po którym tylko mrówka zapłacze
bo zostanie sam bez domu

Jolanta Michna