|
| davidicke.pl |
|
| Tym - którzy interesują się losami Świata nie ma potrzeby przedstawiać Davida Icke. Tym ktorzy do tej pory spali umysłowo ta strona może otworzyć oczy. |
|
| Młodzież izraelska w Polsce |
|
| Doskonały dokument o wycieczce młodzieży izraelskiej do Polski. |
|
| Zakrzyczana prawda |
|
Mamy 2010 rok a zbrodniarze którzy doprowadzili do wielu wojen i kryzysu światowego w w dalszym ciągu - z tupetem - niczym Josef Goebbels kłamią w oczy w kwestii sytuacji gospodarczej świata i Stanów Zjednoczonych
|
|
| Bankructwo Ukrainy |
|
| |
|
| Szczepienia pełne kłamstw |
|
To szczepionki, a nie wirusy, powodują choroby.
Wirusy pobudzają proces zdrowienia. Nie są naszymi wrogami, stoją po naszej stronie.
Wybuch epidemii świńskiej grypy z 2009 roku ma swoje korzenie w inżynierii genetycznej i jest wynikiem działania człowieka. |
|
| Czy zaszczepieni staną się własnością koncernów farmaceutycznych? |
|
| Czy szczepienia służą nowoczesnemu niewolnictwu? |
|
| Na straży wolności: Goldman Sachs |
|
| Gerald Celente i John Stossel rozmawiają z sędzią Napolitano o różnych, nie do końca jasnych powiązaniach, między amerykańskimi bankami i rządem USA. Największe podejrzenia budzi bank Goldman Sachs, który ma dziwną nadreprezentację we władzach rządowych. Dla przypomnienia, dodam, że pracownikiem tego banku jest były premier RP, Kazimierz Marcinkiewicz, a bank był zamieszany w spekulacje na złotówce. |
|
| Odważni eksperci z USA, Rosji i Czech mówią prawdę o szczepieniach |
|
| |
|
| Częstotliwości radiowe i mikrofalowe a manipulacja ludzkimi emocjami i zachowaniem |
|
|
|
| Kanciarze z Wall Street |
|
| Film przedstawia kulisy Wall street . Metody działania , które doprowadziły w ciągu kilku ostatnich lat do wywołania kryzysu finansowego. |
|
| Ubezpieczenie od szczepień na kowida |
|
| Tak Ministerstwo Finansów wycenia szkody w zdrowiu - wynikłe z eksperymentalnego szczepienia przeciwko nieistniejącemu kowidowi. |
|
| Dowody zaplanowanej akcji szczepień przeciwko nieistniejącemu kowidowi |
|
| Sasha przedstawia dowody na to, że cały proces opracowania, produkcji i zatwierdzenia zastrzyków na Covid był jednym wielkim teatrzykiem dla mas. Cała operacja, począwszy od rzekomych "badań klinicznych", a skończywszy na samej nazwie i klasyfikacji prawnej tych zastrzyków, jest jednym wielkim oszustwem, dokonanym przez rządy i agencje regulacyjne na całym świecie w ścisłej współpracy z kartelem farmaceutycznym. |
|
| Zawłaszczenie majątku przez bankierów poprzez rewolucje społeczne |
|
Co łączy rewolucję październikową, upadek muru berlińskiego, rozpad bloku wschodniego i dzisiejszą wojnę klimatyczną?
|
|
| Szczepionka do zabijania Ludzi |
|
Eksplozja nowotworów, zawałów i chorób po zastrzykach na Covid.
W dn. 8 lutego 2023 r. Dr David Martin gościł w programie 'Stew Peters Show' aby omówić niezaprzeczalny związek tzw. "szczepionek" na Covid z obserwowaną na całym świecie eksplozją nowotworów, zawałów serca i wielu innych chorób.…
|
|
| Rothschildów apetyt na Chiny |
|
| |
|
| Dr. L.Palevsky tłumaczy mechanizm działania szczepionki mRNA i wypływające z niej jej zagrożenia |
|
| Dr. Lawrence Palevsky, certyfikowany pediatra, autor i wykładowca, wyjaśnia, w jaki sposób szczepionka na COVID instaluje instrukcje genetyczne mRNA z białka wypustek SARS-Cov2, które następnie wykorzystuje nasze ciało do powielania się, co powoduje bezpłodność, krzepnięcie krwi i zakażenia przez wydzielanie cząstek białka wypustki dla bliskich członków rodziny poprzez oddech, ślinę, pot i złuszczanie się skóry, którzy z kolei doświadczają objawów krzepnięcia, siniaków i niepłodności, mimo że nie byli zaszczepieni szczepionka na COVID-19. |
|
| Medialni MORDERCY! |
|
| Jak najgorsze szumowiny z pierwszych stron gazet, szczuły na ludzi, którzy nie dali się zatruć trującą szczepionką przeciwko nieistniejącemu kowidowi |
|
| Nowa książka Sucharita Bhakdiego - przedstawiona w rozmowie z Andreasem Sönnichsenem i Martinem Haditschem |
|
| Profesor Sucharit Bhakdi i jego żona profesor Karina Reiss opublikowali bestseller „Corona False Alarm”. Istnieje wstępny fragment nowej książki zatytułowanej „Corona unmasked”, którą można bezpłatnie pobrać z Goldegg Verlag. W dyskusji wideo zorganizowanej przez RESPEKT PLUS z profesorami Andreasem Sönnichsenem i Martinem Haditschem, Bhakdi przedstawił rozdział o szczepieniach i ich konsekwencjach. Fragment nowej książki „Corona unmasked” jest dostępny do pobrania z Goldegg Verlag |
|
| David Icke w LondonReal TV |
|
| Podczas bezpośredniej transmisji na YouTube (6 kwietnia 2020 r.) obejrzało 65 tysięcy osób. Zaraz potem został on usunięty ze wszystkich kanałów YouTubea, Vimeo i Facebooka. Wywiad - zwłaszcza od ok. 50 min. - polecamy polskim władzom, ekspertom, dziennikarzom, policji i wojsku oraz wszystkim tym, którzy czują, że w niedalekiej przyszłości mogą przyczynić się do zachowania godności i wolności przez człowieka. |
|
| Za Javierem Milei stoi Chabad Lubavitch - chasydzka struktura przestępcza |
|
| Nowy premier Argentyny Javiere Milei uważany jest przez niektórych za drugiego Trumpa |
więcej -> |
|
Prom "Rogalin" trafił na złom
|
|
PROM „ROGALIN” TRAFIŁ NA ZŁOM
W dniu 19 lipca 2005 r. PAP poinformował opinię publiczną, powołując się na zespół prasowy Sądu Okręgowego w Warszawie, że w końcu września 2005 r. rozpocznie się proces Romualda Szeremietiewa, w latach 1997-2001 sekretarza stanu w MON, oskarżonego przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie o korupcję.
Komunikat PAP został zignorowany przez gazety. Nawet „Rzeczpospolita”, dziennik, który szczyci się, że artykułami red. Anny Marszałek i Bertolda Kittela wywołał całą aferę, nie odnotował komunikatu Sądu.
Udało się nam dotrzeć do części informacji obrazujących przebieg śledztwa i zawartość zarzutów stawianych Szeremietiewowi przez Prokuraturę. Spróbujemy więc je przybliżyć oraz wskazać prawdopodobne powody afery jak i obecnego milczenia mediów.
Jak wiadomo postępowanie w sprawie domniemanej korupcji w MON zaczęło się jeszcze za rządów AWS, w lipcu 2001 r., po sławnym zatrzymaniu przez UOP na promie „Rogalin” Zbigniewa Farmusa, asystenta Szeremietiewa. Była to zagadkowa operacja: śmigłowcowy desant UOP na prom „Rogalin”, pływający nota bene po obcą banderą i zawrócony z wód terytorialnych Szwecji na wody międzynarodowe –UOP dopuścił się aktu piractwa morskiego! A za uzasadnienie prawne akcji UOP posłużył artykuł red. Marszałek („Kasjer w MON” Rz. 7.07.01.) i wymuszona przez ministrów Komorowskiego i Pałubickiego szantażem na premierze Buzku decyzja o wysłaniu nad Bałtyk śmigłowca Marynarki Wojennej. Teraz wśród osób zorientowanych w przebiegu procesu Farmusa krąży opinia, że dowody prokuratury całkowicie padły, okazały się niewiarygodne, a więc i uzasadnienie zatrzymania na promie wydaje się dziś więcej niż wątpliwe. Ustaliliśmy też, że w zatrzymaniu asystenta Szeremietiewa w czasach AWS brały udział te same osoby z prokuratury i UOP, które w innym czasie, wykonując z oddaniem polecenia Leszka Millera, zatrzymywały prezesa Orlenu Modrzejewskiego. Czy to tylko przypadkowa zbieżność?
Postawmy pytanie: czy w przypadku afery z Szeremietiewem ujawnia się jakiś istotny interes SLD, czy chodziło tylko o jeszcze jedną kompromitację AWS? Wprawdzie aferę zaczęto za czasów rządów AWS, ale nie jest to jeden przykład podpuszczenia mało rozgarniętych liderów tego ugrupowania przez ludzi ze służb, moszczących sobie drogi do nowych rządców z SLD. Wystarczy przypomnieć w jaki sposób stracił stanowisko ministra Sprawiedliwości Lech Kaczyński. A minister Szeremietiew miał w końcówce swego urzędowania dokonać wielkich zakupów uzbrojenia (samolot wielozadaniowy, kołowy transporter opancerzony, przeciwpancerny pocisk kierowany) na łączną kwotę ponad 25 mld złotych. Nie ulega wątpliwości, że dla SLD był to łakomy kąsek. Tymczasem było wiadomym, że Szeremietiew:
• doprowadził do anulowania potwierdzonych przez SLD-owski rząd Włodzimierza Cimoszewicza porozumień o zakupie, na trudnych dla Polski warunkach finansowych, izraelskiej rakiety ppanc. NT-D, istniejącej wówczas, jak twierdzili fachowcy, w fazie niedokończonego prototypu. Następca Szeremietiewa na stanowisku w MON, Janusz Zemke z SLD, kupił na zasadach zakupu z wolnej ręki izraelską rakietę ppanc. „Spike”. Zakup taki stosuje się, gdy jest JEDEN dostawca, co w przypadku rakiet ppanc. nie występuje – producentów jest wielu! Do tego kupiona rakieta nie pasuje do transportera opancerzonego, kupionego przez Zemke w tym samym czasie. Dopasowanie będzie teraz kosztować MON dodatkowe kilkadziesiąt milionów dolarów.
• nie był zwolennikiem zakupu samolotów (jedynie pożyczenia pewnej ich liczby) i proponował przesuniecie zakupu nowych w czasie - trwają prace nad nową generacją samolotów bojowych. Szeremietiew uważał, że nie warto wydawać kilku miliardów dolarów na sprzęt odchodzącej generacji. Kiedy premier Buzek postanowił inaczej Szeremietiew podkreślał, że rolę rozstrzygającą w wyborze będzie miała wartość tzw. offsetu, czyli korzyści jakie zaprezentują producenci samolotów dla polskiej gospodarki. Dziś wiadomo, że najlepszy wartościowo offset zaproponował Polsce producent szwedzkiego samolotu Gripen i gdyby nie manipulacje przy ustawie o umowach kompensacyjnych, przeprowadzone na wniosek SLD (np. rozszerzenie tzw. przed-offsetu z roku na trzy lata), to zapewne Szwedzi, a nie Amerykanie, byliby zwycięzcami przetargu na samoloty.
• przygotował procedury zakupu kołowego transportera opancerzonego (KTO). Miał to być zakup licencji na produkcję w Polsce nowoczesnego transportera, seryjnie wytwarzanego i sprawdzonego w innej armii. Min. Komorowski nie chciał wyrazić zgody na podjęcie tej procedury i zrobił to dopiero po odwołaniu Szeremietiewa, a min. Zemke kontynuujący postępowanie, kupił prototyp KTO z Finlandii. Transporter ten będzie wytwarzany w kraju dopiero po pewnym czasie i jedynie w znikomej części (polonizacja w 25%). Dodajmy, że w związku z zakupem KTO i podejrzeniem korupcji prokuratura wojskowa prowadzi śledztwo - o tym ostatnio doniosły media.
Kiedy więc uświadomimy powyższe fakty i stwierdzimy, że 100% powyższych przetargów zrealizowali politycy SLD, to wydaje się oczywiste, że Szeremietiewa po odwołaniu trzeba było także skompromitować, aby skutecznie zamknąć mu usta.
W tym celu w UOP, WSI i prokuraturze zrobiono wiele chociaż raczej z marnym efektem. Tak więc główny świadek oskarżenia Farmusa, handlarz bronią z RPA (dodajmy dobry znajomy Marka Barańskiego, niedawnego naczelnego „Trybuny” i faworyzowany w MSWiA min. Krzysztofa Janika w przetargu na CEPiK), zeznał na wyjazdowej sesji UOP w RPA, że Farmus żądał od niego 100 tys. USD i dostał 20 tys. USD. W sądzie świadek nie potrafił jednak tego w żaden sposób potwierdzić. Drugi świadek, od którego Farmus miał żądać 50 tys. USD, nie rozpoznał oskarżonego i twierdził, że takie żądanie kierowała do niego całkiem inna osoba, chociaż podająca się za Farmusa. Wprawdzie potwierdzono, że Farmus przez trzy miesiące, nie dysponując ważnym certyfikatem bezpieczeństwa osobowego, korzystał z tajnych dokumentów, ale oskarżyciel wycofał się z zarzutu, że Farmus korzystał z nich w sposób przestępczy, np. udostępniając je osobom nieuprawnionym. Wagę zarzutu osłabia też fakt, że mimo braku certyfikatu Farmus kilka razy je?dził na tajne posiedzenia do kwatery NATO i za każdym razem dostawał z WSI czasowe dopuszczenia do tajemnicy na poziomie „ściśle tajne”. Traktując więc zarzut poważnie należałoby przyjąć, że wg WSI Farmus miał prawo - co pewien czas - zapoznawać się ze ściśle tajnymi informacjami NATO, a nie miał prawa czytać dokumentów służbowych MON, z których korzystał wykonując swoje obowiązki, także przygotowując się do wspomnianych narad w NATO. Ten zarzut jest więc jakiś schizofreniczny.
Wróćmy jednak do sprawy samego Szeremietiewa. Śledztwo przeciwko niemu rozpoczęło się na początku listopada 2001 r., podobno na polecenie Leszka Millera, który poszukiwał tzw. haków, użytecznych w dziele pognębienie AWS, ale jak powiedzieliśmy wyżej nie tylko dlatego. Z polecenia min. Piwnik śledztwem zajmował się Prokurator Krajowy Karol Napierski, a operację dopilnowania skutecznego oskarżenia miał wykonać znany z dyspozycyjności prokurator apelacyjny Zygmunt Kapusta. Postępowanie trwało wiele miesięcy (listopad 2001 – kwiecień 2004) i mimo zamiany nadzorcy śledztwa (po Napierskim został nim prok. Kazimierz Olejnik) nie dało dowodów istnienia „wielkiej korupcji” - jak to z uporem twierdził dziennik „Rzeczpospolita”.
W śledztwie kolejno występowało aż czworo prokuratorów. Najpierw była to Ludmiła Gaertig, która z nieznanych nam powodów wykręciła się ze sprawy. Po niej śledztwo prowadziła Wanda Marciniak. Zwolniła się z pracy w prokuraturze podając jako powód „naciski” ze strony przełożonych co do prowadzonych przez nią postępowań. (Prok. Marciniak występowała incydentalnie w śledztwie dot. Rywina jednak pytana przez dziennikarzy wyjaśniła, że naciski, będące powodem jej odejścia z prokuratury, miały związek z innymi prowadzonymi przez nią sprawami – prywatnie mówiła, że chodziło o sprawę Szeremietiewa.) Trzecim prokuratorem był Jerzy Mierzewski – ten sam, który aresztował znajomego notabli z SLD biznesmena Edwarda Mazura i musiał go wypuścić na polecenie prok. Napierskiego. Mierzewski z kolei okazał się nieodpowiedni, gdyż umorzył Szeremietiewowi zarzut dotyczący zakupu samochodu „Lancia”. Ten błąd naprawił Zastępca Prokuratora Generalnego Kazimierz Olejnik, który kazał zarzut przywrócić, a prokuratora Mierzewskiego odsunięto od sprawy. Czwartym i ostatnim prokuratorem została Elżbieta Ciuka. Ona dopiero sporządziła akt oskarżenia – wg nieoficjalnych informacji z prokuratury na polecenie premiera Millera. Potwierdza to wywołane przy tej okazji widowisko medialne - o skierowaniu aktu oskarżenia do sądu prokuratura najpierw poinformowała dziennikarzy na specjalnie zwołanej konferencji prasowej, a Szeremietiew dowiedział się o nim z dziennika TV.
Sąd ponad półtora roku (do września 2005 r.) zapoznawał się z materiałem procesowym. Uchylmy więc rąbka tajemnicy i rozważmy w oparciu o co ma być skazany były wiceminister obrony.
Akt oskarżenia na pozór wygląda poważnie i gro?nie.
Według prokuratury Szeremietiew miał w 1998 r. za łapówkę ustawić przetarg na kupno samochodów dla MON. Miał polecić zmianę kryteriów przetargu, aby wygrał go Fiat Auto Poland. Minister miał także bezprawnie dopuścić swego asystenta Farmusa do tajnych materiałów. Razem z Szeremietiewem oskarżono Krzysztofa S., któremu zarzucono udzielenie mu w listopadzie 1998 r. korzyści majątkowej (zagrożenie karą do 5 lat), oraz Małgorzatę S., oskarżoną o obietnicę udzielenia korzyści majątkowej (kara do 8 lat). Ponadto Szeremietiew miał „przekroczyć uprawnienia” zezwalając na zakup dwu centralek telefonicznych. Za to wszystko razem grozi mu 10 lat więzienia. W PRL za „próbę obalenia przemocą ustroju” prokurator chciał wsadzić Szeremietiewa zaledwie na 9 lat do więzienia, a skazano go na 5 lat. Można by powiedzieć, że prokurator Napierski, który także oskarżał w stanie wojennym sprawił, że naprawiono błąd łagodności jego kolegi, prokuratora z okresu PRL.
A jak w kolejności wyglądają zarzuty prokuratury w świetle zgromadzonych dowodów?
1. Centralki. Na wniosek szefa Zarządu Łączności SG WP, za zgodą Szeremietiewa, wojsko kupiło dwie hotelowe centralki telefoniczne (łączna wartość 600 tys. PLN), które były wcześniej już zamontowane i testowane w dwu ośrodkach wojskowych. NIK badając ten zakup stwierdził, że kupiono sprzęt wysokiej jakości za relatywnie niską cenę. Prokuratura twierdzi, że była to „szkoda” i podpiera się kserograficzną odbitką notatki Szeremietiewa zezwalającej na ten zakup (odbitka jest niekompletna, ale mimo wniosku obrony jej oryginału nie znaleziono więc nie ma go w aktach sprawy.). Warto przy tym dodać, że prokuratura apelacyjna skierowała wniosek do prokuratury wojskowej o wszczęcie śledztwa przeciwko generałowi, który składał wniosek do Szeremietiewa w sprawie zakupu centralek. Prokuratura wojskowa umorzyła to postępowanie nie stwierdzając, aby generał dopuścił się przestępstwa. Tak więc wnioskodawca zakupu jest niewinny, winny jest natomiast wykonawca wniosku!?
2. „Ustawienie” przetargu na samochody. We wrześniu 1998 r. MON ogłosił przetarg na zakup samochodów osobowych i osobowo – ciężarowych do którego zgłosił się jeden chętny, firma Daewoo. Z tego powodu, zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych, przetarg trzeba było unieważnić i ogłosić nowy. W tym czasie do Szeremietiewa wpłynęło pismo Fiat Auto Poland w którym firma skarżyła się, że w przetargach na samochody MON nie zapewnia tzw. równych warunków konkurencji. Szeremietiew sprawdził ten zarzut i okazało się, że w dotychczasowych przetargach jako najważniejsze kryterium uznawano niską cenę kupowanego samochodu, co w rezultacie zwykle zapewniało wygraną Daewoo. Świadomość tego faktu była powszechna skoro do ogłoszonego przetargu, poza Daewoo, nikt się nie zgłosił. Szeremietiew wydał polecenie dyrektorowi odpowiedzialnemu za przetarg, aby zmieniono kryteria w celu przeprowadzenia skutecznego przetargu. Z aktu oskarżenia wynika, że wg jednego świadka minister kazał podnieść znaczenia jakości technicznej kupowanych samochodów, a wg drugiego Szeremietiew kazał podnieść wagę ceny. Prokuratura w akcie oskarżenia twierdzi, że obaj świadkowie mówią prawdę (?) i wyciąga wniosek: „w konsekwencji doprowadziło to do wydania .... polecenia obniżenia kryterium oceny jakości technicznej i oceny warunków gwarancji i przyczyniło się do wygrania przetargu na dostawę samochodów osobowych przez spółkę Fiat Auto Poland”. Wynika więc, że Szeremietiew, postępując wg prokuratury pod dyktando Fiata, który chciał podniesienia kryterium jakości, postąpił odwrotnie, tj. obniżył wagę tego kryterium. Do tego w ten sposób, działał na szkodę Daewoo i jeszcze zapewnił wygraną w przetargu Fiat Auto Poland? Na studiach prawniczych studentów uczą logiki. Na jaki stopień egzamin z tego przedmiotu zdała osoba pisząca akt oskarżenia?
3. Obietnica udzielenia korzyści majątkowej. Znajoma Szeremietiewa Małgorzata S. założyła firmę, która miała dostarczać części do samolotów wojskowych remontowanych w zakładzie wojskowym w Bydgoszczy. Zakładem tym, jako tymczasowy kierownik, zarządzał ppłk Tadeusz K. W 1999 r. w MON ogłoszono konkurs na dyrektora tego zakładu i jednym z kandydatów był Tadeusz K. Prokuratura wojskowa prowadziła śledztwo w związku z nadużyciami popełnionymi przy zakupie części na Białorusi. Kiedy okazało się, że jednym z podejrzanych jest Tadeusz K. wówczas został on zwolniony ze stanowiska i usunięty z konkursu. W pocz. czerwca 2001 r. (a więc dwa lata pó?niej) Tadeusz K. złożył zeznanie w WSI, że został zwolniony przez Szeremietiewa ponieważ nie chciał nawiązać współpracy z Małgorzatą S. Zapewne w nagrodę prokuratura zaraz po tych zeznaniach umorzyła postępowanie wobec niego. Wznowiono je dopiero po odwołaniu złożonym przez zakład bydgoski do Naczelnej Prokuratury Wojskowej. Zeznaniom Tadeusza K. przeczą inni świadkowie oraz fakty, np. firma Małgorzaty S. w okresie, gdy szefem zakładu był Tadeusz K., nie miała zgody na tzw. obrót specjalny, czyli nie mogła nawiązać współpracy z zakładem wojskowym. Szeremietiew zmuszałby więc Tadeusza K. do czynności, której on ze względów formalnych nie mógł zrobić? Ponadto kiedy firma Małgorzaty S. uzyskała certyfikat obrotu specjalnego to uczestniczyła zaledwie w jednym przetargu nadzorowanym przez Szeremietiewa i z tego przetargu odpadła. Trudno przyjąć, że coś takiego miałoby miejsce, gdyby Szeremietiew faworyzował firmę swojej znajomej. Żeby było zabawniej, to nie wiadomo jakie „korzyści materialne” miał otrzymywać Szeremietiew. Przynajmniej nic na ten temat nie ma w akcie oskarżenie, bowiem Szeremietiew jest tam winien tylko tego, że chciał, aby podległy mu zakład „nawiązał współpracę” z firmą Małgorzaty S.
4. Dopuszczenie asystenta do tajnych dokumentów. W MON kontrwywiad WSI i specjalny pion pełnomocnika ministra ON odpowiadają za ochronę tajemnicy. Te instytucje podlegają bezpośrednio ministrowi ON, a nie jego zastępcy. Sam Farmus był zatrudniony w Gabinecie Politycznym min. Komorowskiego, a oddelegowany do pracy w sekretariacie Szeremietiewa. Czyli także z tego powodu, za formalne wymogi dopuszczenia Farmusa do wykonywania obowiązków odpowiadał minister ON. Zeznając przed sądem w sprawie Farmusa były minister Bronisław Komorowski potwierdził, że wiedział, iż oskarżony nie ma ważnego dopuszczenia do tajemnicy. Dlatego – zapewniał sąd - przy pomocy WSI tak nadzorował dostarczane Farmusowi dokumenty, aby nie zaszkodzić bezpieczeństwu państwa. Jeżeli więc minister ON wiedział, że podległy mu pracownik cywilny MON nie ma dostępu do tajemnicy, to dlaczego to tolerował? Skoro wiedział, że Farmus pracując w sekretariacie Szeremietiewa korzysta z tajnych dokumentów, to dlaczego o tym Szeremietiewa nie powiadomił? Czy to oznacza, że Komorowski zastawił pułapkę na swego zastępcę? I dlaczego prokuratura czyniąc teraz z tego zarzut karny Szeremietiewowi pomija Komorowskiego? Znawca procedury karnej będzie jednak zaskoczony poziomem kwalifikacji osoby piszącej akt oskarżenia. Oto prokuratura chce skazać Szeremietiewa w oparciu o art. 231 kk., który składa się z czterech paragrafów. Uwzględniając aspekt prawny i faktyczny potencjalny sprawca przestępstwa nie jest w stanie dopuścić się działań podpadających pod wszystkie cztery paragrafy art. 231 w jednym czasie i miejscu. Jak więc można stawiać taki zarzut?
5. Udzielenie korzyści majątkowej. Wg aktu oskarżenia Szeremietiew kupując w listopadzie 1998 r. w firmie Auto-Hit używany samochód Lancia Kappa nabył go po zaniżonej cenie, co było formą łapówki za wgranie przez inną firmę (Fiat Auto Poland) przetargu za zakup przez MON kilkudziesięciu samochodów osobowych. Prokuratura nie znalazła jednak żadnego dowodu wskazującego, że obie firmy działały w porozumieniu. Nie ma więc związku między udziałem w przetargu jednej firmy, a zakupem samochodu przez ministra w innej. Jak wspomnieliśmy wyżej zarzut tej samochodowej łapówki umorzył prokurator Mierzewski. Podstawą zarzutu była opinia biegłego sadowego. Twierdził on, że roczny używany samochód Szeremietiew mógł kupić płacąc tak ja za nowy, a ewentualne zmniejszenie jego ceny mogło wynieść nie więcej niż 300 zł. Biegły ogłosił, że Lancia powinna kosztować 120 tys. PLN minus 300 zł.! A skoro Szeremietiew zapłacił około 60 tys., to oznacza, że Krzysztof S. w ten sposób dał mu niejako w naturze 60 tys. łapówki. Kiedy Krzysztof S. dostarczył dane dowodzące, że nowe samochody Lancia sprzedawano w końcu 1998 r. za dziewięćdziesiąt kilka tysięcy zł., a utrata w cenie samochodu tej klasy, używanego, po roku czasu, sięga od 35 do 40%, prok. Mierzewski zarzut oddalił. Jednak po jego przywróceniu na polecenie prok. Olejnika następczyni Mierzewskiego, prok. Ciuka, uznała opinię biegłego za rzetelną, chociaż zmienił on ją zmniejszając łapówkę do 40 tys. PLN. Przyjął więc, za danymi Krzysztofa S., niższą cenę nowego samochodu, ale nadal nie chciał uwzględnić, że był to samochód używany.
Tak oto przedstawia się CAŁOŚĆ zarzutów postawionych przez prokuraturę apelacyjną byłemu ministrowi, a wycenionych – dodajmy - na 10 lat kryminału! Tyle znaleziono, po kilkuletnim sprawdzaniu dokumentów z tysięcy przetargów nadzorowanych przez Szeremietiewa i dziesiątków tysięcy plików komputerowych, po przesłuchaniu setek świadków oraz wielu podsłuchów rozmów telefonicznych, po bezskutecznym poszukiwaniu zagranicznych kont bankowych, itp. itd. Do dziś, poza Zbigniewem Farmusem, żaden ze współpracowników Szeremietiewa nie został zatrzymany i nikomu nie postawiono zarzutów popełnienia przestępstw. Czy można więc przyjąć, że na pewno mamy do czynienia z przestępczością zorganizowaną? Jeżeli tak, to dlaczego prokuratura nie wykryła zorganizowanej, zapewne przez Szeremietiewa, grupy przestępczej w MON?
Taki więc mamy efekt dowodowy badania afery zapoczątkowanej w 2001 r. przez dziennik „Rzeczpospolita” artykułem „Kasjer w MON”. Humorystycznie w tym kontekście brzmią słowa znajdujące się na witrynie internetowej „12 lat UOP” (tekst „UOP a ABW, analiza osiąganych wyników”) przedstawiającej sukcesy zlikwidowanego UOP:
„Zatrzymanie na promie płynącym w stronę Szwecji uciekającego z Polski asystenta ministra Szeremietiewa. Sprawną akcje, w stylu James’a Bonda, przeprowadzili funkcjonariusze z Gdańska. Była to jedna z większych afer korupcyjnych w RP.”
No cóż, można by powiedzieć jaki James Bond, taka i afera korupcyjna.
Dziś wiemy, że w SLD istniała tzw. grupa hakowa, która miała za zadanie kompromitować przeciwników Leszka Millera i ludzi, których należało w interesie SLD zniszczyć. Wiemy też sporo o roli służb tajnych w rozlicznych aferach popełnianych niejako ponad podziałami politycznymi. Zarzuty prokuratorskie postawiono jak dotąd Prokuratorowi Krajowemu Karolowi Napierskiemu, płk. Bieszyńskiemu z UOP i ABW, który zajmował się przestępczością zorganizowaną i to samo czeka prokuratora Kapustę. Wiele wskazuje, że przed Trybunał Stanu trafią Leszek Miller, Barbara Piwnik i Zbigniew Siemiątkowski. I wiemy, że to nie jest koniec listy osób, które powinny znale?ć się przed sądem. Czyż nie jest zastanawiające, że wszystkie one są jakoś zamieszane w tzw. aferę Szeremietiewa? Oczywiście nie jako podejrzani, ale jako nie tak dawno ścigający przestępcę z prawicy.
W komunikacie PAP, napisanym na podstawie informacji z Sądu możemy przeczytać, że Szeremietiew:
„Nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów. Zarzuca prokuraturze działanie z motywów politycznych "na zamówienie rządu Leszka Millera". Według niego jego oskarżenie jest bezzasadne, a śledztwo prowadzono stronniczo, korzystając z niewiarygodnych świadków, naciągając dowody i fałszywie interpretując działania wiceszefa MON.”
Co sprawiło, że te kilka zdań z komunikatu, podające stanowisko Szeremietiewa, nie mogły przejść przez gardła niezależnej prasy? To jakiś objaw spó?nionego opamiętania się? Może trzeba je docenić, bo przecież niezależne media mogły stanowisko Szeremietiewa przemilczeć i raz jeszcze bezbronnemu dołożyć.
Opłacana sowicie w „Rzeczpospolitej” red. Anna Marszałek, która odkryła korupcję w MON, i dzięki temu dostąpiła też różnych innych dziennikarskich zaszczytów, dyskutując o korupcji, oczywiście w Fundacji Batorego, bo gdzieżby indziej, powiedziała:
„ Nie ma nic złego w tym, że w sposób sensacyjny zostanie napisany artykuł o korupcji jakiegoś polityka – pod warunkiem, że jest prawdziwy.”
Artykuł „Kasjer w MON” red. Marszałek niewątpliwie był sensacyjny, ale czy był prawdziwy? Przypomnijmy na koniec, że prom „Rogalin” trafił już na złom.
Uwaga: artykuł nt. „Rogalina” miał ukazać się w prawicowym tygodniku „Nasza Polska” jednak redaktor naczelny Piotr Jakucki odmówił druku twierdząc, że tekst jest za duży. Kiedy autor artykułu zaproponował, aby redakcja sama dokonała skrótów usłyszał, że tekst jest komplementarny i nie można go skracać, a więc nie będzie też drukowany.
http://nowaonline.strefa.pl
|
|
3 kwiecień 2006
|
|
Jan Zakiewicz
|
|
|
|
"Mondre rady, mondre rady, mondre rady..."
grudzień 22, 2008
Artur Łoboda
|
Walesa powiedzial:
wrzesień 14, 2007
..
|
Budżet Krakowa na 2003 roku
grudzień 11, 2002
(SIE) http://www.dziennik.krakow.pl
|
Rzeczpospolita Polska pańtwo policyjne
kwiecień 27, 2008
szukacz
|
"Zdrowa" zachodnia żywność
październik 8, 2003
|
Oręż modlitwy żołnierskiej
maj 1, 2005
Wojciech Kozlowski
|
POLSKA - UNIA 14
listopad 24, 2002
Prof. Jerzy Nowak
|
Polska w stanie totalnej histerii
czerwiec 25, 2007
wasylzly
|
Tak działają przestępcy, którzy zniszczyli naszą Ojczyznę
kwiecień 17, 2003
http://www.dziennik.krakow.pl/
|
Za, a nawet przeciw
listopad 25, 2008
Artur Łoboda
|
Trudne sprawy
Wspomnienie o Stolzmanie
maj 14, 2003
|
Wywiad z H.W. Rosenthalem z 1976 r. opublikowany przez C.H. Weismana w 1992r.
kwiecień 29, 2006
Tlum: ( Leszkowski ,2006)
|
Czy ktoś widział większego debila?
sierpień 25, 2008
PAP
|
Dowody bandyckiego napadu Żyda, obywatela Izraela, usunięte z Internetu?
styczeń 16, 2009
tłumacz
|
"Żółte Niebezpieczństwo?"
luty 5, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Co sie dzieje w tej Polsce ?
kwiecień 8, 2006
przeslala Elzbieta
|
"Kara bez winy"
Wymiar niesprawiedliwości
kwiecień 10, 2003
http://www.dziennik.krakow.pl
|
Były marszałek pełnomocnikiem prezydenta Krakowa
styczeń 6, 2007
|
Głos z Australii
sierpień 2, 2003
Krzysztof Janiewicz
|
Polski rząd wyraził dziś zgodę na podpisanie Traktatu Akcesyjnego z Unią Europejską.
kwiecień 8, 2003
|
więcej -> |
|
