ZAPRASZA.net POLSKA ZAPRASZA KRAKÓW ZAPRASZA TV ZAPRASZA ART ZAPRASZA
Dodaj artykuł  

KIM JESTEŚMY ARTYKUŁY COVID-19 CIEKAWE LINKI 2002-2009 NASZ PATRONAT DZIŚ W KRAKOWIE DZIŚ W POLSCE

Ciekawe strony

Rząd Stanów Zjednoczonych CELOWO niszczy żywność amerykańskich Farmerów i stymuluje kryzys zaopatrzenia w żywność 
Jakiś czas temu na oficjalnej stronie ONZ ukazał się artykuł "Korzyści z głodu na świecie". Wprawdzie szybko go usunięto, lecz nadal jest dostępny w internetowych archiwach 
W grudniu 60 kolejnych sportowców upadło, a 40 zmarło  
Mniej więcej tak samo jak w październiku i listopadzie, kiedy trend osiągnął szczyt. Na dzień 28 grudnia 2020 r., z powodu eksperymentalnych strzałów z powodu zatrucia COVID EUA, 395 sportowców doznało zatrzymania akcji serca i innych poważnych problemów zdrowotnych. Spośród nich zginęło 232 
Klimat i trop finansowy 
To właśnie mega-korporacje i mega-miliarderzy — (...) są głównymi zwolennikami “oddolnego” ruchu dekarbonizacji — od Szwecji przez Niemcy po USA i dalej. 
Człowiek 2.0 
Nanoszczepienia i Transhumanizm, MODERNA w natarciu na mR 
Naczelna Izba lekarska współpracuje z duchami zmarłych lekarzy  
Bezczelność kowidowców przekroczyła wszelkie granice. Powołują się na autorytet zmarłych lekarzy, by ścigać uczciwych lekarzy.  
"Służę ludziom, nie instytucjom" 
Główny komisarz policji w Dortmund w przemówieniu do narodu niemieckiego…
I do POLICJI !!

 
Szczepionka do zabijania Ludzi 
Eksplozja nowotworów, zawałów i chorób po zastrzykach na Covid.
W dn. 8 lutego 2023 r. Dr David Martin gościł w programie 'Stew Peters Show' aby omówić niezaprzeczalny związek tzw. "szczepionek" na Covid z obserwowaną na całym świecie eksplozją nowotworów, zawałów serca i wielu innych chorób.…
 
Ubezpieczenie od szczepień na kowida 
Tak Ministerstwo Finansów wycenia szkody w zdrowiu - wynikłe z eksperymentalnego szczepienia przeciwko nieistniejącemu kowidowi. 
Awantura w Sejmie o maseczki! 
Terror covidowy przeniósł się na teren Sejmu. Przeciwko temu protestuje Grzegorz Braun.  
Hashtag COVID1984 
Szczególnie polecamy:
"Tłum uzbrojonych w miecze Sikhów atakuje policję w Nanded po tym, jak rząd zakazał publicznych procesji w związku z p(L)andemią. Tak się walczy o swoje prawa! "
 
Uzasadnienie haniebnego wyroku Izby Lekarskiej przeciwko dr Zbigniewowi Martyce 
Przestępcy z Izby Lekarskiej pozostawili dowody na przyszły proces przeciwko nim 
Cicha Broń do Cichych Wojen 
 
Szczepienia pełne kłamstw 
To szczepionki, a nie wirusy, powodują choroby.
Wirusy pobudzają proces zdrowienia. Nie są naszymi wrogami, stoją po naszej stronie.
Wybuch epidemii świńskiej grypy z 2009 roku ma swoje korzenie w inżynierii genetycznej i jest wynikiem działania człowieka. 
Zabójcze leki - prof. Stanisław Wiąckowski - 15.03.2017 
Zapis wykładu prof. Stanisława Wiąckowskiego omawiającego m.in. leki i ich składniki, które wbrew powszechnym opiniom nie leczą, a wręcz przyczyniają się wzrostu zgonów. Wiedza ta jest ukrywana przez koncerny farmaceutyczne, a nazwy leków zmieniane i dalej są dopuszczanie i promowane w sprzedaży mimo wiedzy, iż ich działanie jest zabójcze. 
Ekspert od COVID-u, okazał się być awatarem stworzonym przez Chińczyków  
 
Kowidowa żydokomuna szykuje sądy kiblowe 
Reżim kowidowy Morawieckiego zamierza wprowadzić "komisarzy politycznych" dla ścigania wolnego słowa. 
Szczepionka covid zacznie zabijać w sezonie zimowym 
Lekarze dla prawdy: „W okresie jesienno-zimowym 2021 r. Co najmniej 20-30% zaszczepionych przeciwko COVID umrze z powodu szczepionki,i przypiszą to nowemu szczepowi wirusa. 
Próba upodmiotowienia obywateli za pośrednictwem internetu 
Celem serwisu jest umożliwienie obywatelom wyrażenia swojej woli w najważniejszych dla nich sprawach. 
Nakaz aresztowania byłego Ministra Zdrowia Łukasza Szumowskiego 
 
Szkodliwe skutki szczepień dały się we znaki pacjentom. Powikłania występują po pewnym czasie 
 
więcej ->

 
 

WIARYGODNOŚĆ INKWIZYTO­RÓW?

Jeśli podpalacie stosy, nie czyńcie tego stojąc zbyt blisko, bo możecie się osmalić, albo co gorsza - zająć żywym ogniem.
Stanisław Jerzy Lec

WIARYGODNOŚĆ INKWIZYTO­RÓW?
LESZEK W. LECHOWICZ

Wielokrotnie w swej pracy dziennikarskiej odwoływałem się do słynnej diagnozy Marshalla McLuhana, iż współczesny świat jest „globalną wio­ską", a w tym świecie nasza Polonia (zresztą każda inna grupa etniczna w państwie ją przyjmującym) jest szczególną enklawą zamkniętą w so­bie z powodów „ratowania" własnej tożsamości „na zewnątrz" niej.
Polonia jest jednak grupą szczególną - szczeżują zatrzaśniętą w skorpie, która jest jeszcze dodatkowo sprasowana od wewnątrz przez bardzo cwanych ludzi którzy do tej manipulacji zostali przygotowani w „ośrodkach" ma­jących na celu rozbicie jedności i prężności naszej grupy etnicznej, wiedząc, że może być ona liczącą się siłą w walce z narzuconym Polakom w kraju „sowieckim" ustrojem.

Ludzie tej „pracy" nie robili jej z pobudek czysto ideowych, bo dostawali za to pieniądze „na rozruch", gratyfikacje, lipne umowy od central handlu zagranicznego, czy wręcz wkład do interesów założonych i prowadzonych przez nich latami całymi i egzystujących nierzadko do dzisiaj w Ameryce.

Na ogół często zadajemy sobie pytanie: „Skąd oni wzięli na to wszystko pieniądze ?", ale kończymy je na supozycjach i domniemaniach. Niekiedy są one celowo nagłaśniane, innym razem głuszone antyplotką. W sumie: środowiska polonijne są „przeżarte" domysłami.skłócone i nieufne wobec tych, którym się powiodło. A o to przecież chodziło, czyż nie tak?
I jest bardzo ciekawa sytuacja , że nagle pojawili się, na miejsce „dzikich inkwizytorów", inni występujący z legitymacją zrobienia porządku w na­szym środowisku, gdyż do tego zostali „upoważnieni". Nastąpił prawdziwy wysyp nowej kadry inkwizytorów z legitymacjami w kieszeni. Rezultat ? Oni wzmogli tylko nieufność ludzką i zapoczątkowali tzw. polowanie na czarownice. Teraz każdy nie tyle patrzy drugiemu na ręce, co sięga do jego życiorysu, by sprawdzić „fakty". A fakty fatwo poddać obróbce. Poprzednio robiła to bezpieka, a dzisiaj - w imię tzw obiektywnej historycznej prawdy - robią to niektórzy pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej. Ich właśnie nazywani współczesnymi inkwizytorami. Niekiedy zbyt mło­dymi, aby przeżyć i pamiętać czasy znikczemnienia i pogardy, w których żył cały naród. Może nie oni bezpośrednio, ale z pewnością ich ro­dzice. W stosunku do nich stosowano najprzeróżniejsze środki nacisku. Wielu z nich po prostu „pękało". Gmeranie się w ich życiorysach wcale nie załatwia sprawy. Tylko ją zaciemnia.

MEDIALNY SZUM

Nic więc dziwnego, że ci nowi inkwizytorzy nie poprzestają li tylko i wyłą­cznie na krajowej pracy nad kwerendami poszczególych osób biorących udział w życiu publicznym.Oni wręcz podróżują po świecie ze strzępami losów ludzkich zamkniętych w teczkach. I z jadowitymi gadkami. Dziś nie ma już Jezusa, który - kreśląc na piasku grzechy biorących się do ukamieniowania złoczyńców chcących uczestniczyć w samosądzie -zadał im pytanie: „No to który pierwszy rzuci kamieniem?!". A wiedział, że nie rzuci nikt, bo jego grzech zostanie u j a w n i o n y; gdyby podniósł rękę, to jego uczynek zacząłby krzyczeć aż do nieba o sprawiedliwość dla uczestnika mordu nad ladacznicą.

Celowo mówię o tym w tym miejscu. Nikt nie jest bez grzechu, choć każdemu wydaje się, że zdołał go ukryć. Także i ci, którzy chcą pełnić rolę inkwizytorów w społeczności polonij­nej.
Przyjeżdżali tutaj - dosłownie - stadami siejąc zamieszanie i rozszerzając krąg podejrzliwości. Jak dla mnie stosowali metody tak skuteczne w nik­czemnej pracy bezpieki w minionej epoce , że stanowili jakby jej epigo­nów. To mnie dziwi, bo Polonii w kontaktach z Krajem Ojców potrzeba zgoła czegoś innego - konstruktywnej pracy i jasnych celów na przysz­łość, a nie kontynuacji metod z niechlubnej epoki strachu i pomówień. Takie stanowisko może wreszcie doprowadziło nas do wzajemnego zau­fania w grupie i wypracowania politycznej siły, co ma olbrzymie znacze­nie w Ameryce. Tu stosuje się zasadę „do ut des". My nie mamy nic do dania zajęci obrabianiem własnego tyłka. Nawet w dziesięciomilionowej grupie nie potrafimy zebrać miliona głosów wyborców, co byłoby dobrym początkiem dla naszych aspiracji i nadziei.

W grupie nowych inkwizytorów, którzy ostatnimi czasy „nawiedzili" skupiska Polonii prym bez wątpienia wiedli dwaj doktorzy nauk histo­rycznych panowie, których nazwiska rozpoczynają się na literę „C" -Sławomir Cenckiewicz i Marek Ciesielczyk. Ostatni z nich buszował i nadal to czyni po Chicago, pierwszy - po stanach New York. New Jer­sey i Pennsylvania. Każdemu z nich towarzyszył zwielokrotniony szum medialny. Odniosłem wrażenie, że chodziło im nie o jakąś „akcję wydo­bywczą", co o reklamę własnych osób, o tzw. publicity.

Najpierw przeczytałem w chicagowskim „Expresie" rozmowę z pamem doktorem Ciesielczykiem przeprowadzoną przez Janusza Wąsowicza w kwietniu 2006 roku. Wynikało z wypowiedzi pana doktora, że Polonia w stanie Illinois i w samym Chicago jest naszpikowana agentami dawnej SB, niczym ciasto rodzynkami. Pan Ciesielczyk nie wymienił nawet jed­nego nazwiska agenta, poprzestając jedynie na konstatacji, że niektóre środowiska polonijne były narażone bardziej, inne zaś mniej na ingwilację peerelowskich służb bezpieczeństwa, co nie jest żadnym epokowym od kryciem. Optował przy tym za całkowitym odtajnieniem archiwów znajdujących się w posiadaniu IPN-u. I nic poza tym, bo chyba miał do­stęp do zbioru IPN i doskonale wiedział, kogo można szantażować ujaw­nieniem niewydogdnych faktów. A być może był typowym koniunktu­ralistą czyhającym na to, kto da mu więcej za milczenie; dla niektórych stawało się ono - dosłownie - złotem.

Skłonny byłem się z tą powściągliwością zgodzić, przede wszystkim dla­tego, że jestem z wykształcenia prawnikiem, co oznacza, że wierzę tylko w dowody i w święte prawo człowieka do obrony. Wszystko inne jest po­mówieniem i jako takie godne jest kary.
Poza tym pan Ciesielczyk zrobił - jak dla mnie - szum medialny wokół swojej osoby i rangi tego, co czyni dla „dobra ogólnego", a tego już po prostu nie lubię z natury rzeczy, bo takie zachowanie nazywam wręcz makiawelizmem. „Ja cos wiem, ale jeszcze nie powiem", to owe „ coś" jest dobre dla podwórkowych skarżypytów, a nie dla dorosłych ludzi.

Zupełnie inny szum medialny powstał przy wizycie drugiego doktora nauk historycznych, pana Sławomira Cenckiewicza. Jego wizyta była starannie przygotowana wcześniej i nie mam wątpliwości - suto opłaco­na z kasy Centrum, bo przecież nie Patriotycznego Klubu Dyskusyjne­go. Ktoś musiał mu zafundować przelot, hotel, wyżywienie i gratyfikacje za uczestnictwo w spektaklu. Temu „komuś" zależało na tym, żeby pan doktor potwierdził swoją obecnością i swoim nazwiskiem, iż „dęta" lus­tracja, którą przeprowadzono wśród dyrektorów Centrum jest jak najbardziej prawidłowa. Ot, takie mydlenie pianą oczu członków Cent­rum, którzy przecież domagali się „czystych rąk" we władzajch organi­zacji.
O tych czystych rękach (i sumieniach) krążyły legendy w środo­wisku. Po prostu - pewnych rzeczy nie da się przepchnąć, gdy niejed-den człowiek widział na własne oczy pana Jó?wiaka jak się produkował w reżimowej telewizji stanu wojennego. Niejedna też prawda pojawiała się przy nazwiskach pana Wojciecha T. Mleczko i Elżbiety Ringer czy wielu innych, których tym razem nie wymienię, gdyż nie mam jeszcze odpowiednich dowodów, a domniemania mi jeszcze nie wystarczają. Nie należę do duetu dwóch panów doktorów „C".

Pan Cenckiewicz na Wschodnie Wybrzeże przyjechał oficjalnie z cyklem wykładów łączących się z likwidacją Wojskowych Służb In­formacyjnych. Nie przeczę, wykłady były same w sobie interesujące, choćby dlatego, że ich autor znał istotę rzeczy od samego środka - był przecież przewodniczącym Komisji Likwidacyjnej WSI i współpraco­wał stale z prezesem I PN, Januszem Kurtyką i z ministrami: Zbigniewem Wassermanem i Antonim Maciarewiczem, ale forma przekazu tych wykładów najzupełniej nie tylko mnie, także i wielu innym osobom z mojego środowiska wręcz nie odpowiadała. Były one nieobiektywne i najwyra?niej inspirowane przez tzw.nieznane osoby, kryjące się za ku­lisami.

ZAPROSZENIE OD KLUBU DYSKUSYJNEGO

Pan dr. Sławomir Cenckiewicz wielokrotnie i w rozmaitych miejscach twierdził, że zna życie Polonii Wschodniego Wybrzeża, dosłownie, od podszewki. Bywał tu zresztą wielokrotnie - prywatnie i służbowo. Dla­czego przypomniał o tym słuchaczom wykładów do dzisiaj nie wiadomo. Jakoś nikt tej tezy nie chciał mi pó?niej w Polsce uwiarygodnić. Nawet wręcz przeciwnie.
Może był to zamysł uzgodniony wcześniej, chytra prowokacja zmierza­jąca do „odkrycia się" niektórych agentów, przeciwników dogłębnej lu­stracji Polonii ? A może nieprzemyślany krok jego besserwisowstwa, wy­pływający z poczucia wyższości nad struchlałą masą słuchaczy, którzy tylko czekali na moment wysypu nazwisk działaczy polonijnych związa­nych z bezpieką ?
Jak dla mnie typowe zadęcie kogoś, kto pragnie za wszelką cenę błyszczeć i królować, być „alfą i omegą" przemian, które powinny mieć miejsce w Polonii.Przemian dyrygowanych przez niego, młodego, błyskotliwego naukowca.

Znam symptomy tej choroby „młodych gniewnych" chcących zmienić świat wedle swoich prawideł, bo będzie on dzięki temu rzeczywiście lep­szy. Jestem prawie pewny (co utwierdził tylko przebieg dalszych wyda­rzeń w „karierze" doktora), że szansę młody człowiek stracił bezpowrot­nie, bo - cytując słynną strofę z „Wesela" Wyspiańskiego - „Ptak pta­kowi nie dorówna / nie polizie orzeł w gówna !" Niestety zdarza się to u ludzi dość często, zwłaszcza u progu kariery, kiedy pchają się bezpardo­nowo do przodu i ku górze. Niewiele myśląc podczas tego wyścigu.
Przede wszystkim pan Cenckiewicz, skoro jest takim znawcą realiów amerykańskich, z pewnością musi wiedzieć, że znaczna część obywateli byłego PRL-u ma (z tego czy z innego powodu) obywatelstwo amerkańskie. Są zatem posiadaczami dwóch paszportów. Poprzednie obywatels­two tolerują, ale na ich terenie liczy się tylko obywatelstwo Stanów Zje­dnoczonych Ameryki Północnej. Jest to podejście pragmatyczne - skoro się o nasze obywatelstwo ubiegałeś i je otrzymałeś, to podlegasz nasze­mu prawu. Jeśli wyjdą na jaw jakieś teczki poświadczające, iż byłeś „tw" lub „ozi", a nawet pracownikiem służb bezpieczeństwa (w co ja osobiście bardzo wątpię!), a nic nie zrobiłeś przeciwko państwu, w któ­rym mieszkasz, to i tak droga wiodąca do twojej ekstradycji i ukarania jest bardzo, bardzo długa i zawikłana. Ekstradycja jest rzadko stosowana w prawie amerykańskim. Świadczy o tym „wydawanie" stronie polskiej Edwarda Mazura. Dla Ameryka­nów jest on przede wszystkim obywatelem amerykańskim i jako taki wymaga ochrony. W każdym bąd? razie do czasu udowodnienia mu bezspornie winy w sądzie polskim i domagania się jego wydania jako przestępcy.
Z „winą" zaś bywa w Polsce różnie - niekiedy jest monetą przetargową w zagrywkach politycznych ! A ilu jest — mniejszych lub większych - Mazurów egzystujących w Stanach Zjednoczonych ? Zacichłych, przytajonych, nierzadko powiązanych interesami z rdzennymi Amerykanami. Ja w każdym razie znam takich kilku. Nic więc dziwne­go nie ma w tym, że prezes KPA, Frank Spula w wywiadze udzielonym „Dziennikowi Związkowemu", mówiąc o tych przypadkach, stwierdził, iż „każdemu trzeba dać drugą szansę" Jest w innym kraju i pod rząda­mi innego prawa.

Co więc z tego wynika ? To proste - tzw.lustrację Polonii trzeba traktować przede wszystkim w kategoriach moralno-etycznych, a niezmiernie rzadko prawnych, Tego zaś „inkwizytorzy" powinni się nauczyć, choćby na kursach przygotowawczych, nawet jeśli mają tytuły naukowe na wi­zytówkach. Mówiąc innymi słowy - należy postawić na autolustrację, zwłaszcza tych łudzi, którzy chcą pełnić funcje w organizajach polonij­nych i już przez ten fakt stają się osobami publicznymi w życiu amery­kańskim, co zdarza się nierzadko, że są „zawadzeni" o to, iż mają za so­bą niepiękne karty w krajach swego pochodzenia.
To jest - moim zdaniem - najwłaściwsza droga postępowania w bardzo trudnej i jątrzącej Polonię sprawie. I nie wiem czy są tu potrzebni „na­wiedzeni uzdrawiacze" przylatujący z Polski tymi samymi samolotami co i radiesteci na życzenie zainteresowanych „ośrodków". Sami jesteś­my sobie winni rekonstrukcję duchową i zdobycie wiarygodności poś­ród rodaków, właśnie przez autolustrację, która jest najlepszym reme­dium na wszelki wątpliwości.

Wydaje mi się przeto, że rzekomy znawca Polonii, pan doktor Sławomir Cenckiewicz dał się podprowadzić grupie cwanych, zawodowych manipulatorów, którzy poczuli wiatr w żaglach, zwłaszcza wtedy, gdy w Polsce nieustannie trwa dyskusja o tzw, grubej, czerwonej kresce i o ca­łościowej lustracji.
Ci nasi manipulatorzy od dawna rządzą w Centrum Polsko-Słowiańskim na Greenpoincie, czy w Centrum Kulturalnym w Passaic (New Jersey) i mass mediami im podporządkowanymi (dwa własne, a pozo­stałe na pasku danych im z łaski reklam). Nic więc dziwnego, że zawsze przy obecności „inkwizytora" z Polski pojawiali się przedstawiciele Po­lonii zainteresowani jego wykładami.
Prym tu wiodła prezeska C P-S pani Bożena Kamińska, która swym prymitywnym językiem (jakiego wreszcie mogła się nauczyć w Kamiennej Górze pod Jelenią Górą ?) sławiła osiągnięcia dzielnego przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej WSI, a ponadto „obiektywnego naukowca", który badał wpływy peerelowskch służb specjalnych w amerykańskiej Polonii. Wyrazem tego była specjalna książka poświęcona tej sprawie i wiele artykułów opublikowa­nych w fachowej prasie. Pan Cenckiewicz kiwał z ukontentowaniem gło­wą temu „wprowadzeniu", a pó?niej stwierdził, że rozmawiać chce z każdym i wystąpi praktycznie wszędzie, kiedy będzie mógł tylko mówić do Polonii o jej niełatwych sprawach, które wreszcie trzeba rozplątać w interesie naszej grupy etnicznej.
No ładnie powiedziane. Dlaczego jed­nak genialny lustrator nie powiedział, jakie skutki wywołała likwikwidacja WSI i kto z tego najbardziej się cieszył, ludziom, którzy z nie­jednego garnka jedli, nie wiadomo.
W ogóle w tej początkowej fazie prelekcji było za dużo autoreklamy, która wyrażała się w tym: „zrobi­łem", „osiągnąłem", „doszedłem do wniosku". Jednoosobowa komis­ja śledcza. Ta cecha, jak się okazuje, nie opuściła pana doktora i w innych przypad­kach w pó?niejszych pracach po powrocie do Polski Rozłożony dokomumentacją wyciągniętą z IPN-u, z klapkami na oczach, które mają za­wsze ludzie, przyjmujący od początku tezę, o winie jakiegoś „obiektu" zawadzającego im na drodze, wraz z kolegą z instytucji dr. Gontarczykiem, uznali, że Lech Wałęsa, rzeczywisty przywódca „Solidarności" i dokonanych przemian w Polsce, które przywiodły ją do wolności i nie­podległości, wcześniej był pozyskany jako informator bezpieki o pseudo nimie „Bolek", Ich praca może miałaby „druzgocącą wartość", gdyby nie fakt, że demaskatorzy nie ustrzegli się w pracy wydanej przez IPN zasad­niczych błędów formalnych i merytorycznych. Dość stwierdzić, że w Gańsku (właśnie w Gdańsku miejscu zamieszkania Sławomira Cenckiewicza i Lecha Wałęsy !) mieszka i żyje oficer „prowadzący" przyszłego przy­wódcę „Solidarności". Jego zaś w pracy uśmiercili, dzięki czemu cała dokumentacja stała się wiarygodna, bo jedynym zapisem o działalności Le­cha Wałęsy, były notatki służbowe i pokwitowania odbioru pieniędzy za „usługi". Tymczasem zmartwychwstały oficer bynajmiej nie potwierdzał rewelacji wysuniętych przez „inkwizytorów" i sprawa się rypła. Nie moż­na naciągać i naginać faktów, bo one mają służyć zamówieniu. Nie tak trudno domyślić się czyjemu. Ale zamówienie to przyjęte było w innym czasie i chciały z niego skorzystać wiadome osoby.
Mówiąc szczerze, wca­le nie dziwię się doktorowi Gontarczykowi, że wziął się zdystansował od pracy, która - jako badaczowi - przyniosła mu kompletną klęskę. Nie są­dzę też żeby pan Cenckiewicz był zadowolony ze swgo dzieła. Miało ono przynajmiej nadszarpnąć reputację Lecha Wałęsy, a przyniosło w efekcie zastanawianie się nad tym, czy po tylu latach Polakom są potrzebne pro­cesy inkwizycyjne, skoro z tym problemem nie potrafiono (czy też nie chciano ?) poradzić sobie na początku istnienia III Rzeczpospolitej. I jesz­cze jedno: Instytut Pamięci Narodowej okazał się być miejscem manipu­lacji narodowej !

Dlaczego mówię w tym miejscu o wpadce pana Cenckiewicza? Ano dlate­go, że nie jest to pierwsza wpadka naszego badaczo-inkwizytora. Miał ich o wiele więcej. Mnie jednak interesują te, które dotyczą Polonii. Te zaś znam znakomicie z jego obecności w Stanach Zjednoczonych na zapro­szenie Klubu Patriotycznego i z pó?niejszych jego wizyt. Po pierwsze więc - dlaczego pan Cenckiewicz dał się tak podprowadzić i z a l e g a l i z o w a ł swoją obecnością status quo grupy działającej wokół Centrum ? Jeśli wiedział (a z pewnością wiedział) o istnieniu konfliktów i „obozów" w Polonii, skoro stwierdził, że nie da się wciągnąć w nasze rozgrywki, to przecież naturalną koleją rzeczy nie wolno mu było stanąć po jednej ze stron. A stanął wyra?nie i zdecydowanie. Druga go nie interesowała, ani jej argumenty. Wynika z tego, że szanowny historyk IPN oka­zał się być stronniczy. Dlaczego wybrał tych, a nie innych sponso­rów ? Czy „losował" ich, czy też był od początku ustawiony „wyższymi racjami" ? Mógł przecież wybrać dla swego wykładu inne, neutralne miejsce np. Polski Dom Narodowy. Dlaczego jego podróż do Ameryki odbyła się przed ogłoszeniem do publicznej wiadomości w drodze publikacji w „Monitorze Polskim" wszystkich dokumentów związanych z likwidacją WSI i lustracją wielu zawodów, których przedstawiciele ma­ją prawo do odwołania się do sądów powszechnych w przypadku negaty­wnych opinii o nich IPN-u.
Komu więc zależało na wcześniejszej wizycie pana doktora w naszym środowisku, które w drodze tzw.dzikiej lustracji miało przeżyć „polowanie na czarownice". Akurat ludzie z krę­gu Bożeny Kamińskiej, zwłaszcza jej propagandziści, takiej lustracji już poddali się, wymachując zaświadczeniami z IPN-u. Innym miano zało­żyć stosy i podpalić je na oczach zdumionych Polonusów. W rzeczywis­tości jeden stos zapłonął, a spalił się na nim Jerzy Prus z Instytutu Piłsudskiego. Nikt nie dał najmniejszej szansy obrony co wystawiło niechlubne świadectwo „siepaczom".

No tak, kiedy nie wiadomo o co chodzi, to najczęściej chodzi o pieniądze. I ewentualne wpływy. Pan Cenckiewicz nie chciał powiedzieć, ile koszto­wał jego pobyt na Wschodnim Wybrzeżu, pomimo tego, że zadano mu to „niegrzeczne" pytanie. Ale także nie chcą na nie opowiedzieć dyrekto­rzy CP-S. Niektórzy dyrektorzy, bo ci którzy zmierzali do jawności finan­sów, zostali wyrzuceni z Centrum. I sprawa się toczy na słynnej zasadzie zaklajstrowania prawdy corocznymi sprawozdaniami. Tak dętymi, że jedną daną prawdziwą są w nich dotacje miejskie i stanowe. Pozostałe już nie. Składki członkowskie gdzieś znikają, a jest to niemały grosz. Około 700 tyś. dolarów corocznie.

OWOCE WIZYTY

Jestem prawie przekonany, że jeszcze ciągle młody i ambitny naukowiec dał się skusić greenpoinckim manipulatorom, z których „przywódcy"- pa­ni Bożena Kamińska i jej małżonek, mecenas Andrzej Kamiński, a także naczelni manipulatorzy. Janusz Józwiak i Wojciech Mleczko, mają bezpo­średni dostęp do zasobów członkowskich pieniędzy w Centrum. W związ­ku z czym potrafili zorganizować imprezy w Nowym Jorku i w Passaic. Oczywiście - z naszych pieniędzy, które nazywają się składkami odpro­wadzonymi z naszych kont na rzecz Centrum. Do tego haraczu przygo­towano nas latami, ale też latami nie dostajemy nic, albo niewiele za te kwoty, ściągane od nas mechanicznie. Były nieudane próby kontrolowa­nia tego, gdzie pieniądze „wychodzą", ale zakończyły się one kompletną klęską „reformatorów", o czym będzie jeszcze mowa w innych publika­cjach. Czyż zatem nie było trudno, aby znale?ć pieniądze na podróże ko­lejnych inkwizytorów w rodzaju Cenckiewicza, Michalkiewicza, czy Pa­jąka ? Stąd do dzisiaj tłucze się po mojej głowie mysi o tym, ze ruch narodowo-patriotyczny i jego „klub" był po prostu finansowany z kasy Cen­trum - „kogo pieniądze, tego władza nad polonijnymi ciemiakami". Utwierdza mnie w tym jeszcze bardziej przekonanie, iż wszyscy odwie­dzający nas nawiedzeni historycy i publicyści służyli jakiejś sprawie, któ­ra istniała poza nimi, na zewnątrz. Być może każdy z nich wierzył w swo­ją prawdę, ale ktoś sprawnie pociągał za sznurki tych mappetów.
Przykład dla tego rozumowania pochodzi z programu autorskiego Janusza Jó?wiaka. Ten znany w środowisku człowiek stanu wojennego w Polsce w latach 1981 -1985, ówczesny spiker telewizyjny, zadawał niby to „wydobywcze" pytania - jakby nie było - członkowi IPN-u, ba, przewod­niczącemu komisji likwidacyjnej WSI, na temat lustracji w Polsce i w Po­lonii. I jeden i drugi wiedział o co chodzi, udając „zdezinformowanych". Tu ludzie zastanawiali się czy Jó?wiak w telewizorni WRON-y występo­wał w mundurze czy po cywilnemu,a wystarczałoby zadać zasadnicze py­tanie: „kto miał wstęp do budynku TV w okresie stanu wojennego ?". Od­powied? była wtedy i teraz jednoznaczna - tylko ten, kto cieszył się zaufaniem władzy, a cóż dopiero spiker, który mógł powiedzieć (z nara­żeniem życia), że mu nie podoba się stan wojenny i gen. Jaruzelski na do­datek. Czy współczesny Kondrad Walenrod powiedział coś takiego? Nie, on służył. Pewno pan Ceckiewicz potraktował tego renegata z pełym szacunkiem. Obaj mieli cos do ukrycia przed opinią społeczną. Jeśli więc mówić o jakimś uczuciu zażenowania po odprawieniu tej szopki, to ogar­nęło mnie one gdy zobaczyłem pana Cenckiewicza stojącego po drugiej stronie frontu, ramię w ramie z tym, którego powinien on ścigać za czynne współuczestnictwo w stanie wojennym.

Po drugie ( a było to na spotkaniu w Passaic), podpuszczono naczelnego lustratora na imienną ścieżkę wymienienia rzekomego agenta działają­cego w redakcji „Nowego Dziennika". Z pytaniem tym wystąpił niejaki pan Szuba, postać - delikatnie mówiąc - niewiarygodna w środowisku weteranów II wojny światowej. I pan Cenckiewicz potwierdził, ze natknął się rzeczywiście na nazwisko BOLESŁAWA ŁASZEWSKlEGO podczas przeglądania rozmaitych teczek. Było to wyra?ne wyskoczenie przed szereg, bo przecież pan Cenckiewicz nie mówił niczego jako oso­ba prywatna, ale jako pracownik IPN.
Wtedy, patrząc na błysk jego oczu zza stalowych okularów, na zawzięte, zasznurowane usta „obiektywnego świadka historii", pomyślałem sobie, że jest to postać współczesnego Wielkiego Inkwizytora Torquemady, któ­ry zapala stosy nie bacząc na to, czy stojący na nich są winni, czy też nie, skoro najważniejsze jest jego przekonanie, ideologia rewanżu i nieludzkiej wręcz zawziętości człowieka, który tropi „prawdę". Jego prawdę. Tacy ludzie byli zawsze motorami wszelkich rewolucji. Nigdy jednak nie udało się im coś zbudować, upiększyć. Również dodałem do tego przekonanie, że ów „sprawiedliwy" stał się narzędziem w rękach niebezpiecznych nikczemników, którzy go do tego zadania ustawili. Tym ludziom przyś­wiecały inne cele, niż samo tylko wyczyszczenie Polonii z byłych agentów służb specjalnych PRL-u.
Pan Ceckiewicz puścił w obieg „przeciek", choć nie był do tego upoważ­niony celowo, ale bynajmiej nie w interesie IPN-u, czy nawet własnym, bo był sterowany przez grupę polonijnych cwaniaków. Poza tym, czy jest tak trudno obciążyć kogoś, kto nie potrafi bronić się przed kalumnią. W innym czasie sowiecki prokurator generalny Wyszyński powiedział: "dajcie mi człowieka, a ja znajdę na niego zawsze paragraf!" Nie tak trudno było znale?ć „paragraf na pana Łaszewskiego, oparty o fałszywkę, by obciążyć wielce zasłużonego dla Polonii działacza, twórcy SPK w Anglii, oficera brygady spadochronowej gen.Sosabowskiego, przy­gotowywanego jako „cichociemny" do zrzutu na tereny Polski w okresie okupacji hitlerowskiej, współpracownika pułkownika Gano, czyli sławnej „2" wywiadu wojskowego odpowiedzialnego za kontakty z Ruchem Opo­ru we Francji, twórcy i honorowego prezesa polonijnej organizacji turys­tyki SPATA, wspólzałożyciela „Nowego Dziennika" i jego długoletniego wiceprezesa, prezesa Rady Dyrektorów Unii Kredytowej FCU w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Pokrótce tu tylko wymieniam jego zas­ługi, aby tym mocniej sprzeciwić się rozmaitym „rewelacjom" na jego te­mat i ochlapywania go g....m przez - darujcie mi to - napęczniałego dumą ważniaka z Instytutu.
Skąd wiem to wszystko ? Z prostego powodu - panu Łaszewskiemu przy­gotowywałem i redagowałem do druku jego „Dzienniki Żołnierza" oraz biografię. Z tą ostatnią pozycją dojechałem jedynie do końca lat siedem dziesiątych ub. wieku, po czym autor rozmyślił się i powiedział mi: „Da­lej już nie ma sensu. Wybaczam, ale nie zapominam!" Pó?niej dodał znaną wszystkim maksymę: „Boże chroń nas od przyjaciół, bo przed wrogami obronię się sam!" Na tym koniec.
Na dowód, że nie fantazuję zachowałem w swoim archiwum rozdziały od przybycia pana Łaszewskiego do Ameryki z Wielkiej Brytanii i trudne początki na nowej dla niego ziemi. Wśród materiałów, które miałem w swoich rękach (i jak się okazało nie tylko moich) znalazłem „korespondencję z Centralą Hand­lu Zagranicznego „Textilimport" oraz oświadczenie pana Bolesława złożone kolegom z „Nowego Dziennika", że - ingwilowany przez bezpie­kę PRL-u, która oferowała mu korzyści majątkowe i najlepsze kontrak­ty - nie poszedł na łatwiznę. Odmówił współpracy.
Nigdy tego nie ujawniłem nikomu do dzisiaj, ale w tej chwili chodzi mnie (i nie tylko mnie) o ujawnienie wszystkich kulis wizyty pana dr. Cenckiewicza na Wschodnim Wybrzeżu, więc się nie waham, bo przy­puszczam, że wiem, kto puścił „w obieg" nazwisko pana Łaszewskiego. Taka jedna polonijna gnida, WOJCIECH T. MLECZKO. On to właś­nie był przede mną „redaktorem" biografii pana Łaszewskiego. Nie sprostał temu zadaniu i został wyrugowany przez pana Bolesława. A miał dostęp (podobnie jak ja) do wszystkich materiałów. Zapewne za pa­pa mi etat, lub zrobił kopię, incydent z „Texstilimportem". A pó?niej zrobił z tego użytek, korzystając z „autorytetu" pana Cenckiewicza - płaski, złośliwy donos z rzędu tych, którymi zaroiła się Polska ostatniej dekady.
Mówię o tym dlatego, że pan Bolesław Łaszewski był dla mnie zawsze człowiekiem żołnierskiego honoru, natomast o panu Wojciechu Mleczko różne rzeczy opowiadają ludzi i na Greenpoincie, i w Polsce.
Co do pana Cenckiewicza - jego gwiazda w Polsce zaczęła przygasać po powrocie z Ameryki. W Krakowie na spotkaniu z ówczesnym min. koordynatorem służb specjalnych, Zbigniewem Wassermannem dzien­nikarze zadali mu dość krępujące pytanie, czy wiedział on o „samodzielnej inicjatywie" pana doktora, który przystąpił na własną rękę do lus­tracji Polonii |Wschodniego Wybrzeża, odpowiedział, że wyciągnie z tego konsekewncje. Nie zdążył. Władza się zmieniła. PlS stał się opozy­cją, a zwycięskie PO chciało jak najszybciej zejść z tematu lustracji, od­powiedzialności i rozliczania.

W nowej sytuacji odsunięto naczelnego inkwizytora. Został dyrekto­rem odział IPN w Gdańsku i zajął się pisaniem książki, która miała go ponownie wypchać na świecznik. Książki o Wałęsie i bezpiece oraz wzajemnych relacjach i powiązaniach tych dwóch podmiotów ze sobą. Książka miała być bestsellerem. Ale nie została. Nikt nie myśli o zwięk­szeniu nakładu, bo ma brzydka cechę - jest niewiarygodna, ska­żona grzechem pierworodnym - zamówieniem politycznym. Pan doktor Sławomie Cenckiewicz poszedł na skróty. Ci, których chciał uśmiercić - nagle przemówili i cała „prawda", nawet gyby była ona taka, rozsypała się niczym domek z kart pod wiatrem obiektywizmu historycznego. Dufny i pewny swego pan doktor nauk historyczno-społecznych strzelił sobie samobója. Ale spadanie po równi w dół zaczął właśnie wtedy, gdy zwią­zał się z greenpoinckimi grandziarzami. Wykorzystali go i odrzucili pó?­niej niczym zgniły owoc.

15 luty 2009

dr Leszek Lechowicz 

  

Archiwum

Minister Zdrowia walczy z korupcją, wraz czy zamistast CBA?
grudzień 13, 2006
A.Sandauer
Kapitalizm (2)
kwiecień 29, 2004
Artur Łoboda
..ish .okes....WIOSNA 07,PSZCZOLY TRUCIZNY I UCENI.
maj 14, 2007
MAYAKOFSKY
Manipulowanie Opinii Za Pomocą Mediów w USA i w Polsce
marzec 30, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
Program Wyborczy Polonijnego Stowarzyszenia Patriotów Narodu Polskiego
marzec 14, 2005
jasiek z Toronto
Układ Lokalny – „Business - Businessmana!”
maj 28, 2006
Dariusz Adamczewski
I am a Zionist
kwiecień 19, 2007
2007 Mark Glenn
Moja Ojczyzna
sierpień 1, 2003
przesłała Elżbieta
Jesteśmy niegospodarnym narodem!
listopad 25, 2006
Mirosław Naleziński, Gdynia
Ciekawy film o " wojakach" w Iraku
styczeń 19, 2007
marduk
"Płaska Ziemia" wiedzących wszystko najlepiej
lipiec 19, 2003
"się"
listopad 19, 2004
Mirosław Naleziński
Czy przeproszą
sierpień 19, 2003
Tłum. Alex L.
"Zeitgeist" Duch Czasu
listopad 5, 2007
marduk
Własność rzecz święta
październik 4, 2006
Dariusz Kosiur 04.10.2006
Odepchnięte dziecięcą nóżką
luty 26, 2008
Bronisław Łagowski
Koniec państwa czy państwa w państwie?
grudzień 17, 2006
Remigiusz Okraska
Irak jako nieudana super-baza osi USA-Izrael?
maj 25, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
Z kim ?
maj 14, 2003
Andrzej Kumor
Gen. Heda-Szary jako polityk
grudzień 1, 2006
Zbigniew Dmochowski
więcej ->
 
   


Kontakt

Fundacja Promocji Kultury
Copyright © 2002 - 2024 Polskie Niezależne Media