Idę do grzecznych po sól i cytrynę

Zygmunt Jan Prusiński


IDĘ DO GRZECZNYCH PO SÓL I CYTRYNĘ

(Edycie Woźniak z Prusinowic koło Nysy)


Błazenada i zażarta pieśń belzebuba,
księżniczka naga przed lustrem ogląda predyspozycje
ku marzeń niespełnienia.

Jest absolutna cisza w upadłym człowieku,
jest też podsłuch pod schodami kto idzie.

Uczymy się na literkach z kamienia
pojąć ruch okrężny do punktu mgły gdyby była,
a za nią jest ciepła posadka posła skoczka.

To taka mała prowokacja jestestwa na wyżynach,
niepokojąco śledzi się ruch latawca
bo tak być musi i nie ma na to rady.

Idę Edyto do grzecznych po sól i cytrynę,
oni nie są dobrymi sąsiadami ale może pożyczą.

Wypijemy po staremu za Polskę z tradycji,
później rozłożysz się i uda w nocy rozluźnisz
- tylko dla mnie zostają te bajki.


1.09.2007 - Ustka

Wiersz z książki "Szudroczyć"